بازی SIMS 4 پلی استیشن داشتن یک زندگی ساده بهترین راه برای معرفی بازی است که بستگی به خلقیات شما، ممکن است باعث احساس راحت بودن با بازی به شما دست بدهد یا باعث آزار شما بشود. مجموعه سیمز (Sims) به قدری یک زندگی ساده را به نشان می‌دهد که بازی باربی این ویژگی را دارا است. در واقع حتی از باربی هم ساده تر است. سیمز سرشار از اتفاق‌هایی درباره رفتار انسان‌ها و راه‌های موفقیت در زندگی‌شان است. اما این قضاوت ممکن است کمی هم بیرحمانه باشد زیرا بازهم امکان جالب و سرگرم کننده بودن بازی هست، اینطور نیست؟ جهان سیمز (Sims) دنیایی است که که همیشه خرید در آن فوق‌العاده است و هرکس در این دنیا از بیست و پنج تا شصت‌وپنج سال سن دارد. صرف‌نظر از ظرافت‌های دنیای بازی این مجموعه همیشه از لحاظ عملکردی سبک یک زندگی کالیفرنیایی است.

آنچه خوب به نظر می‌آید داشتن خانه زیبایی است که با تصورات و خیال پردازی خود در بازی ساخته‌ایم در دو بازی قبلی این مجموعه توانستیم قصابی کردن گوبلین‌ها و تیکه تیکه کردن نازی‌ها رو ببینیم !!!! اما در این مورد مطمئن نیستم که در موقعیتی باشیم که انتخاب‌های زیادی داشته باشیم .به هر حال، من به سیمز ۴ (4 Sims) آمده‌ام تا شاهد تجربه‌ای دوباره گذشته عمیق و حساس سیمز با طراحی جدید و کاراکترهای هوشمند بشوم. که در این مورد شاهد موفق‌های جزئی هستیم. بازی SIMS 4 پلی استیشن بسیاری از ایده‌ها و هدف‌ها و ساختار خودش را به ارث برده است . که نتیجه محبوب‌تر شدن این مجموعه است، شروعی تازه به بسیاری از نمایش‌های سیمز ۳ را در خود حذف کرده تا بتواند بازی را از نو شروع کند. در واقع با انجام این کار Masix بازی را دوباره با پشتیبانی از سیستم گرافیکی جدید،‌ انیمیشن‌های بهتر و سیستم احساسات و عواطفی که در طول بازی دچار تغییر می‌شود طراحی کرده است.

بعد از ۳۰ ساعت تجربه بازی تصور نداشتن این ویژگی‌های جدید بازی غیر قابل باور است . سیستم Multi-tasking یکی از آن‌ها است. در سری‌های قبلی بازی سیمز کاراکتر شما ترجیح می‌دهد کاری را انجام دهد که شما برای او تعیین کرده‌اید و یا کارهای که با توجه به نیازهای کاراکتر برای او تعریف شده است و صورت خطی عمل می‌کند. اکنون این روش خطی می‌تواند به انجام چندین فعالیت تا آنجا که از نظر طبیعی توانایی آن را داشته باشد اختصاص پیدا کند. برای مثال گوش کردن به موزیک کاری است که می‌توان در تمام موقعیت‌های بازی انجام داد چون فقط برای انجام دادنش به گوش احتیاج داریم . کاراکتری که در حال غذا پختن است می‌تواند همزمان با همسر خود مکالمه کند . با هم می‌توانند نقاشی بکشند ، معاشقه کنند، یک رمان بنویسند و یا در مورد بازی‌های ویدویی گفتگو کنند، روی کاسه توالت بنشینند و قهوه بنوشند. این کاملا یک زندگی طبیعی است و سمیز این احساس رو به شما می‌دهد و زمانی که شما کاراکترتان را ترک می‌کنید به کار‌های خودش ادامه ‌دهد. روز‌های داشتن یک کاراکتر خشک که برای مشاهده تلوزیون یک مکالمه بی روح دارد گذشته و از آن‌ها نجات یافته‌ایم.

روش انعطاف پذیری جدید بازی هماهنگی بیشتری را با حرکات و سیستم انیمشن دارد به حدی که نسبت به بازی‌های قبل دارای انتظار‌های بالاتری است و از سیستم های کلیشه‌ای الگو‌های حرکتی دورتر می‌باشد. التبه ناشی‌گری !! هنوز به چشم می‌خورد و اگر سمیز این مشکل را هر چه سریع‌تر حل نکند می‌تواند به عنوان یک مشکل برای بازی محسوب گردد اما مشکل مکالمات در بسیاری از قسمت‌های سیمز ۴ (4 Sims) کمتر از سمیز ۳ دیده می‌شود. کاراکترها به صورت روان‌تری مکالمات را شروع و تمام می‌کنند و می توانند این کار را در حالت های مختلف انجام دهند.

به هر حال سمیز هم خالی از مشکل نیست. کاراکتر سیمز گاهی تصمیماتی را در پیش می‌گیرد که باعث می‌شود به جایی که شما می‌خواهید نروند. گاهی برای رفتن به یک توالت ساده کاراکتر به توالت پارک سه خیابان آن‌طرف‌تر می‌رود چون نمی‌تواند وارد توالت در اتاق بغلی شود. گاهی دو کاراکتر در انتهای یک بار قرارهای عاشقانه می‌گذارند در حالی که ۶ نفر در در حال رد شدن از آنجا هستند. بعضی از این اتفاقات عجیب جدید هستند و بعضی نیز از نسخه‌های قبلی به ارث برده شده‌اند و بسیار بسیار قدیمی هستند، بیخیال شدن درباره این مشکلات و باگ‌های جدید بسیار راحت‌تر از باگ‌های قدیم است. زیرا همیشه با سیستم و تکنولوژی‌های جدید در بازی اشکالاتی نیز پیدا می‌شود که می‌توان از آن توسط نکات مثبت بازی چشم پوشی کرد. اما مشکلاتی از بازی که هنوز بعد از ۱۴ سال برطرف نشده اند بسیار عذاب آور هستند.

این نکات مثبت و منفی بسیار مهم هستند زیرا بیشترین زمان بازیکن صرف انجام چنین کار‌هایی می‌شود. به عنوان یک بازی مدیریت محور، بازی Sims 4 پلی استیشن چالش برنگیز نیست. اما در زمینه تحقق خیال بافی‌ها و فانتزی‌های شما در حد قابل قبولی است. در بازی از شما خواسته می‌شود که درآمد کسب کنید، وارد موقعیت‌های اجتماعی قابل قبولی بشوید، در واقع رسیدن به این موقعیت بیشتر بر پایه گذشت زمان در بازی است تا ارتباطی به تلاش ما داشته باشد. زندگی هر کاراکتر سیمز دارای آرزوهای خودش است که همزمان با ساخت کاراکتر به وجود آمده است. این آرزو‌ها می‌تواند در هر زمان تغییر کند دقیقا مشابه سیمز ۳ است. امیال و معیار‌های کاراکتر پیچیده‌تر هستند اما در واقع بیشتر طولانی هستند تا پیچیده باشند. بیست جوک بگویید، پنج کتاب بنویسید، عروسک وودو خودتون رو داشته باشید و امثال این ها . به پایان رساندن هر میل یا معیار در کاراکتر باعث جوایز مختلف و گرفتن توانایی خاص می‌شود.

بیشتر کارها مشابه یکدیگر هستند و در بیشتر موارد جایزه‌هایی که نصیب شما می‌شود وسایلی جدید برای خانه شما هستند. در پشت انتخاب‌های کم ماجراجویانه‌ای که شما برای کاراکتر خود انتخاب می‌کنید هیچ اتفاق خاصی برای کاراکتر شما در طول روز کاری اتفاق نمی‌افتد. اما طبق عادت هر روزه شما به امید اینکه کاراکتر سمیز شما فرصت ارتقا یابد و پیشرفت کند او را هر روز به سر کار می‌فرستید. این مورد می‌تواند خوشبینانه و قابل قبول باشد و در واقع در حوزه بازی های ویدیویی تفسیر مناسبی برای این حالت احساس نمی‌شود. مسلما این روند با گذشت زمان کلیشه‌ابی‌تر شده است.

با سیستم احساسات جدید بازی Sims 4 پلی استیشن پیچیدگی‌هایی به بازی اضافه گردیده است. به جای اینکه کاراکتر بر پایه نیاز‌های اصلی شکل بگیرید و کنترل شود حول محور احساسات عمل می‌کند که به نوبه خود گزینه های جدید را در محیط بازی ایجاد می‌کند. این که ویژگی جدید در ابتدای بازی جالب هستند ولی آنقدر هم آسان هستند که برای رسیدن به یک حالت و احساس متحمل کار سختی خاصی نشوید. از نظر منطقی این فقط یک ویژگی دیگر کاراکتر سمیز شما است که تا قبل از تمام شدن وقت کاری‌اش انجام می‌شود. جایی که احساسات در تعامل روزمره زندگی فرصتی به سری سمیز و سازندگان بازی می‌دهد تا وعده‌های قول داده اند را بیشتر نشان دهند. متعحب از سازندگان بازی هستم که تصور می‌کنند کاراکتر دوست‌داشتنی بازی توانایی تبدیل شدن به یک ابر قهرمان را دارد و یا یک کاراکتر عصبانی این توانایی را دارد که تبدیل به بد‌ترین شخص بازی شود. تنها توالت این بازی است که این ویژگی را دارد و بقیه از این توانایی مبرا هستند.

زمانی که شما به طور مستقیم کاراکتر سیمز خود را هدایت می‌کنید، سیستم احساسات بازی به بهترین شکل عمل می‌کند، شروع به کشف احساسات و تعاملات جدید می‌شود. سیمز نسبت به بازی‌های شبیه ساز دارای موفق بیشتری در این زمینه است . بدون اینکه شما مستقیما دستوری را بدهید تا به سر کار بروند، عشق بورزند، حواسش به آب پرتقالش پرت شود، تلویزیون تماشا کند و یا در اینترنت به گشت و گذار بپردازد تا وقتی که قبض‌ها پرداخت نشوند و دستگاه‌ها یکی یکی خاموش شوند، دقیقا زمانی که شما احساس می‌کنید تنها و غمگین هستید. این واقعیتی بوده که در همه مجموعه‌های سیمز وجود داشته، اما در بازی Sims 4 پلی استیشن این موضوع آنقدر به جلو پیش می‌ورد که متاسفانه هیچ راهی برای کشیدن ترمز سیمز وجود ندارد و این بازی شبیه ساز به کار خودش ادامه می‌دهد.

گاهی اوقات احساسات درون بازی سرگرم کننده هستند. مادری رو در بازی می‌بینید که درحال توضیح دادن به پسر کوچکش که پس از شنیدن صدای یک روح باید فرار کند و داخل یک کمد باید قائم بشود. در جایی دیگر دو کاراکتر سمیز را می‌بینیم که پارتی جشن تولدی که دعوت بودند را از دست دادند و هر کدوم در اتاق خودشان شروع به گریه کردن می‌کنند. حتی در نسخه پی‌سی بازی ساموئل رابرت تدوین‌گر بازی رو می‌بنیم که در حال داد زدن بر سر یک بچه در پارک است. این لحظات کوتاه بسیار فوق‌العاده هستند، اما به مرور زمان به بخشی از جزئیات پس‌زمینه بازی تبدیل می‌شوند تا بیشتر به بخشی هیجان انگیز باشند. در طول سی ساعت بازی کاراکتر سیمزی را ندیدم که به طور مستقیم کنترل نشود و به خاطر احساسات و تمایلات خودش تصمیم مهمی را بگیرد. این تصمیم‌های مهم به بازیکن واگذار می‌شوند، حتی زمانی که شما کاراکتر را در حالت تمام خودکار قرار می‌دهید. نظرات مختلفی درباره این حالت بازی وجود دارد، اما من سیمزی را دوست دارم که به سادگی پا به بیرون بگذارد و ببیند در اطراف او چه در حال اتفاق افتادن‌ است.

اگر می‌خواهید زندگی همسایه‌تان در طول زمان تغییر کند باید خودتان دست به کار شوید. آن‌ها همزمان و مانند سیمز شما بزرگ می‌شوند، اما ارتباطات خانوادگی شما به اندازه‌ای شکل می‌گیرید که شما به ‌آن بها می‌دهید. وجود تمام این ویژگی‌های جدید گنجانده شده در بازی این مورد به صورت یک مشکل دیده می‌شود. سیستم عاطفی به روشهای موجود برای بازی کردن معنا می‌بخشد اما درنهایت فضای جدیدی را برای کارهای جدید فراهم نمی‌کند.

به این نکته توجه داشته باشید که بعضی از بازیکنان قدیمی سیمز هشدار‌هایی درباره نحوه تبلیغات بازی درباره ماوراطبیعه و عناصر عجیب در بازی مانند گیاهان آدم خوار و یا موجودات فضایی داده‌اند. تمامی این عناصر در بازی وجود دارند، اما بسته به نوع بازی شما و انتخاب‌هایتان در بازی شکل می‌گیرند. فرشته مرگ هنوز هم بعد از مردن کاراکتر سیمز بر سر او ظاهر می‌شود که متاثر از حماقتهای ما در نحوه زندگی ما از بدو تولد تا مرگ است، به صورت خلاصه شما در ساخت و به وجود آوردن عناصر خاص داستان خود آزاد هستید.

محله‌های بازی به گونه ای بازسازی شده‌اند که با تمام طرفداران سیمز 3 و تمام کسانی که از این مجموعه و پسر این مجموعه یعنی دنیای سیمز ترس دارند به جدال برمی‌خیزد. برای انتخاب محل زندگی در سمیز دو دنیا وجود دارد Willow Creek و Oasis Springs که هر کدام یک نقشه کوچک دارند که چندین ساختمان را در خود جای داده است. شما در آن واحد می‌توانید فقط در یکی از این دنیا ها باشید و مسافرت و جابجایی در این دنیا فقط با یک بارگذاری کوتاه به پایان می‌رسد. ماشین و موتور‌های سیمز ۳ دیگر در بازی نیستند. که در ابتدا این حس را ایجاد می‌کند که یک مجموعه جدا شده شکل گرفته است که دارای محله‌های ثروتمند و فقیر ونشین و یا مناطق تجاری و پارک است.

با صرف مدت زمان بیشتری در بازی کاملا به این نتیجه می‌رسیم که این روش به اندازه کافی عادلانه نیست. هوش مصنوعی فقط تعداد خاصی از کاراکتر‌ها را کنترل می‌کند و حتی صفحه نقشه بازی توانایی نمایش تمامی جزئیات را مانند دنیای جهان‌باز سیمز ۳ ندارد. با کمی اغراق شما توانایی شخصی‌سازی حتی در زمنیه‌های کوچکی از جزئیات ساختمان‌ها دارید. شما می‌توانید کافی‌شاپ و یا موزه‌ی خود را بسازید به همان صورت که خانه خود را می‌سازید و این مسئله‌‌ای است که بسیاری از طرفداران این سری به دنبال آن بوده‌اند. همچنین اینگونه نمایان است که گسترش ساختمان‌ها بعد از ساخت آسان‌تر نیز شده‌اند.

اگر در این مکان‌های جدید نکات منفی وجود داشته باشد، بدین دلیل است که آنها در خود و به خودی خود جالب توجه نیستند. در طول توسعه بازی ،‌ تیکه‌هایی از هنر به نمایش گذاشته می‌شود، خانه‌های متوالی که در امتداد مهتاب قرار دارند، خانه‌هایی که در طول یک رودخانه قرار گرفته‌اند و یا لوئیزیانا در پاریس. این تصاویر بسیار هیجان انگیز هستند زیرا چنین تجاربی قبلا در سیمز وجود نداشت. که متاسفانه درباره خصوصیات و عمق جزئیات سیمز به خوبی عمل نکرده است. این مکان‌ها و ساختمان در نسخه آخر بازی هستند، اگر دوربین را در یک قطعه خاص در Willow Creek بچرخانید ، می‌توانید آن را در کنار رودخانه مشاهده کنید. اما این فقط یک شبکه ایستا در فاصله است ، یک ژست در مورد آنچه ممکن است وجود داشته باشد.

البته این ها قبل از این است که بازیکنان شروع به ساخت و ساز کنند. سیستم ساخت و ساز دربازی Sims 4 پلی استیشن بهترین این مجموعه است. فراخوانی اتاق ها بسیار ساده تر از قبل است، به راحتی می‌توانید ارتفاع دیوار را تنظیم کنید و ایجاد تنظیمات کلی در یک المان نسبت به قبل راحت‌تر است. به شخصه یک ساعت را برای ساخت یک خانه مدرن که طرح آن را از اینترنت بدست آورده بودم صرف کردم و این تجربه فراتر از حد تصور بود و البته نتیجه نهایی بسیار نزدیک‌تر آنچه بود که در سمیز ۳ انتظار داشتم. احساس می‌کنم با استفاده از این ابزار افرادی که استعدادی در این موضوع دارند کار‌های شکفت انگیزی خواهند کرد.

همین مسئله در مورد خلق شخصیت نیز صادق است. ویژگی‌های شخصیت‌ها و شکل بدن را می‌توان با یک درگ ساده موس انجام داد و انواع مختلفی از لباس‌ها و مد‌ها بوجود آورد. شما قادر خواهید بود که کاراکتری مشابه شخصیت واقعی خود و یا دوست خود خلق کنید و یک جشن خیالی برای دریافت یک مدرک خیالی بگیرید. البته اصلی‌ترین نقطه ضعف این ویژگی هم قد بودن همه کاراکترها است. اگر تعداد چهره‌‌های مشهوری که شما می‌سازید و یا به اشتراک می‌‌گذارید مشابه یکدیگر باشند باز هم این حق را در بازی برای ساخت کاراکتر دارید.

در ابتدا من نسبت به نقش فضای ابری در بازی Sims 4 پلی استیشن به دلیل بدبینی‌های طولانی درباره سیاست‌های “همه چیز به صورت آنلاین” EA کمی شک داشتم. اما در این بازی، این فضای ابری عالی عمل می‌کند. Gallery مرکز انبار شما در بازی است که برای طراحی کاراکتر شما، اتاق‌ها و ساختمان‌ها در نظر گرفته شده است که می‌توانید با اتصال به اینترنت این طرح‌ها را برای بقیه آپلود و یا طراحی‌های اشتراک گذاشته شده دیگران را دانلود کنید . اگر می‌خواهید باراک اوباما را همسایه خود کنید کافی است فقط چند ثانیه نام او را در گالری جستجو کنید اگر چیزی پیدا کردید فقط چند ثانیه طول می‌کشد تا انجام بشود. بازیکنان این توانایی را دارند که خانه‌های خود به به اشتراک بگذارند و احساس می‌کنم هر خانه که بازیکنان بخواهند را می‌توان شبیه به خانه‌ای مشهور چون تیلور سوئیفت کرد.

با این حال ، پس از یک هفته بازی ، من احساس اطمینان می کنم این بهترین بازی مجموعه سیمز است که تا به امروز تجربه کرده‌ام. و این مزیت به علت مسائلی است که Maxis در زمان سمیز ۳ آموخته است که خود بستر محکمی را برای ساختن آینده این مجموعه فراهم می‌کند. این بازی است که شما با آن آشنایی دارید، اما کمی بهتر از قبل. بازی دیگری در این سبک از بازی را نمی‌توان پیشنهاد داد که این‌قدر احساس راحتی را در بازیکن به وجود بیاورد.